Waar iedereen weer engels spreekt

Viernes, el 18 de noviembre

We moeten vroeg opstaan. Gelukkig hebben we gister al gedouched en onze tassen (jeeeh gewassen kleding!) gepakt, dus we zijn vrij snel klaar. Ons eten heeft de hostelvrijwilliger aan een balk van de algemene ruimte gehangen, zodat de muizen er niet bij kunnen komen, en wij morgen zonder hulp ons eten kunnen pakken. Dat werkt. 
Om 6:45u lopen we met tas en al weer het hostel uit. Klaar voor de immigratiedienst (oeps, dat moet natuurlijk voor je in Belize aankomt!) 
Het is allemaal vrij onduidelijk, en zodra we helemaal klaar zitten in een boot, al zijn wezen tanken worden we uit de boot gezet en rijd de boot weg naar Belize. Oh oh, nu hebben we al betaald, en is onze connectie er vandoor naar Belize. Afzetter!! Daar gaat de bus van 9 uur, die gaan we niet meer halen. 
We zijn bang dat we onze 20$ pp nog een keer moeten betalen en raken snel uit ons geduld. Maar uit eindelijk mogen we de boot om 20:00 nemen. 
In Belize gaat de immigratie dienst weer vrij snel. We krijgen snel een stempel, en kunnen dan toch nog op een haartje de bus van 9:00u halen! Wat top. De bus is maar een paar uurtjes, waar we weer lekker in slaap vallen. Het gaat een stuk anders dan in de andere landen tot nu toe. De wegen zijn erg goed, er zijn werkelijk busstops waar mensen wachten(ipv dat elke spot langs de weg een busstop is), de bus toetert niet elke minuut, en wanneer een busstopt, stopt hij daadwerkelijk om mensen binnen te laten, ipv dat die amper stopt, en meteen weer optrekt. 
We worden afgezet langs de weg. Nog een "zijweggetje" van 7 km lopen vandaan van Hopkins. Het is maar een weg, en hebben gehoord dat liften erg normaal is. Bij de eerste de beste auto doen we onze duimen omhoog. Nou, dat was makkelijk. We stappen in en worden recht voor ons hostel afgezet. Het is pas 12, erg vroeg, dus bedden zullen we vast hebben. Maar dan zeggen de eigenaren dat ze geen plek meer hebben. Oei.. Dat hebben we nog niet gehad tot nu toe. Toch zeggen ze waarschijnlijk 2 plekken vrij te kunnen maken, dus we mogen onze tassen droppen, lunchen en rusten wat. We boeken onze vlucht vanaf Cancún naar Havanna. Het duurt even, maar het lukt. We zijn weer ontzettend moe van de reis en onze ogen vallen neer. ( en dat terwijl de reis maar zo kort was!). Om de dag te breken gaan we maar even naar de dock. We moeten niet al te veel doen, want vanavond moet er groot feest zijn in Hopkins. De afrikaans-afkomstige locals hier vieren hun Garifuna Settlement. Het moet groots worden waar de muziek de hele nacht door gaat. We horen al, dat er om 11 uur een boot gaat naar Dandriga, die pas om 07:00u weer teruggaat. 
Tijdens ons avondeten (zelfs spagetti gemaakt) hebben we twee Nederlandse ontmoet uit Zwolle, en drinken met hen een biertje. Er is werkelijk niks te doen in het mini dorpje Hopkins. Daarnaast kunnen we maar 2 bier drinken, want ons geld is op en onze pinpassen worden niet geaccepteerd bij de bank hier. We komen bij een klein barretje waar er op trommels wordt gespeeld, samba wordt geschud, in Garifuna-taal wordt gezongen en konten worden geschud door de Garifuna vrouwen. Wauw, wat kunnen zij dat ziek! Het is ongelooflijk, alsof hun kont los van de rest van hun lichaam beweegt, zo snel! Floor en ik joinen nog even, de 2 meiden blijven zitten. Een beetje ongemakkelijk soms, want we zijn super stijf en soms bumpt zij haar mega-ass tegen mijn smallie kontje waardoor ik bijna omval!! Heftig heftig
Toch gaan we om 11 uur maar slapen. Zonder geld en met zo'n kleine party kunnen we onze energie beter sparen voor morgen. Wat de officiële Garifuna settlement day is. Daarvoor kwamen we inmiddels naar Belize!