Verjaardag Patrick op afstand

Jueves, el 29 de diciembre

2 korte uurtjes later gaat de wekker al weer. Ik zet hem snel uit voordat anderen wakker worden. Ik haast mijn bed uit en ga richting het hotel aan de overkant. Daar heb ik gister het wifi wachtwoord van gekregen, zodat ik vannacht stiekem van hun wifi kon tappen. Ik had er helaas niet opgerekend dat dat hotel natuurlijk een bewaker heeft die zich afvraagt waarom dat meisje rond 05:00u rond zijn hotel cirkelt. Ik krijg patrick heel even op whatsapp, maar loop toch maar door als de bewaker naar mij toe komt op de vragen of ik hulp nodig heb en ik onschuldig met "No, gracias" antwoord. Ik probeer het bij tribu hostel. De receptie is gesloten tot 07:00 en daarna ben ik toch weg. Tot mijn grote verbazing ligt ook daar iemand in centrale wifi zone in de hangmatten. Of het een bewaker is weet ik niet. Wakker is hij wel, dus ik keer toch maar terug.  Shit, dit was niet het plan. Ik loop terug naar ons hostel, maar met die zwakke wifi krijg ik geen verbinding. Mijn laatste optie is dan toch maar het hotel. De bewaker is zeker nog aan het kijken, want ik ben inmiddels al minstens 4x langs het hotel gelopen en hij vraagt zich duidelijk af wat ik in godesnaam aan het doen ben. Dan maar midden op straat, ongegeneerd wifi gebruiken. Patrick neemt op, na een tijdje keert de bewaker terug naar de zijn balie. Fijn, kan ik rustig met mijn familie praten. Het is donker, dus ik kan alleen de jarige job zien, hij niet mij. Ik feliciteer Patrick met zijn verjaardag. Hij zit lekker aan de taart met papa en mama en geniet van zijn tijdje thuis zijn. Hij heeft het druk gehad op de uni en kan eindelijk even van zijn rust genieten. Ze zijn een stuk actiever op de app en sturen foto's. Vanuit de woonkamer hoor ik geschreeuw van papa en mama die ook willen bijdragen aan het gesprek, maar internet laat dat helaas niet toe. Soms moet ik het gesprek even stoppen, door bijvoorbeeld een voorbijrijdend golfkarretje of een paar wasberen die ik zie. Drie kwartier later hang ik op. In de kamer is Floor ook al wakker. Rustig eten we onze toastjes als ontbijt en vertrekken daarna richting de boot met onze backpacks. De zon komt net op uit de zee, dus de lucht is nog mooi oranje. Daarna vertrekken we om 07:00u richting de horizon naar het vaste land.
Vanuit daar verwachten we een bus naar Cancun te moeten nemen, maar een minibusje richting Playa del Carmen staat ons al op te wachten. We zijn goedkoper uit om in een keer naar Playa te gaan en stappen in. In de bus werken we wederom niet aan onze dagboeken, want we zijn veels te moe en hebben onze slaap nodig. In Playa del Carmen moeten we nog op zoek naar een hostel. Omdat we Isla Mujeres hebben overgeslagen en een dag langer op Holbox bleven, zijn we eerder in Playa dan gepland. We lopen rondjes rondom Tres Mundos, zodat we morgen snel kunnen verplaatsen. We wetendat het niet goedkoop gaat worden omdat we midden in het hoogseizoen zitten en alles volgeboekt is. Veel simpele hostels zijn voor 400 pesos (dat is $20!!), maar na een paar straten zijn we het zat en checken in bij een hostel voor 200 pesos (=$10). We hebben geluk dat er net twee mensen uitchecken, dat betekent twee vrije bedden voor ons! Goedkoper dan dit gaan we het op het moment niet krijgen. We blijven even hangen in het hostel. Papa heeft mij een Spotify abonnement kado gegeven voor kerst, alleen er gaat iets fout waardoor Floor haar account wordt gekoppeld aan het spotify abonnement! Dat moet eerst even gefixt worden. Het duurt even, maar gelukkig kunnen we de computer van de Franse vrijwilliger lenen. In de tussentijd worden we zo'n 3-4x gewaarschuwd op onze spullen. Kunnen we echt niks laten liggen? Dat zijn we niet meer gewend! 
Zodra we helemaal ready zijn gaan we eerst naar de "cocina economica" voor een economische maaltijd. Voor een kleine 3 euro worden onze maagjes gevuld met een goede soep en een bord rijst, bonen en twee spinazie-kaas schijven. Daarna gaan we de stad van Playa del Carmen in. We komen de grote hoofdstraat tegen en lopen die rustig af. De souvenirwinkels zijn ineens enorm en overal wordt hetzelfde verkocht. Er staan oude auto's voor de deur, zodat toeristen kunnen fotograferen. Overal op straat wordt zilver verkocht en er worden lampen van schelpen gemaakt. We informeren een hoop over tours. We kunnen naar een themapark waar als het ware door de grotten moet kanoeën en door de jungle moet crossen. Klinkt allemaal erg leuk, maar we schrikken van de prijs. Afgestreept. Easytours biedt een local tour aan die een stuk minder kost. We zouden dan 15 km door de jungle rijden op een quad en een paar cenotes bezoeken. 40 euro zou dat kosten. Jeetje, dat is veel.. Hier zouden we in Guatemala 15 euro voor betalen! We zien het in elke stand en er lijkt bijna geen andere optie dan zo'n tour te doen. Dat is weer het nadeel van zo'n overdreven touristische stad. Floor is eigenlijk al overstag en wil dit wel heel graag. Ik vind het eigenlijk onzin om voor die 4 cenotes 40 euro te betalen en vind het afzetterij. We konden bij de vorige cenotes zelf komen, waarom zouden we daar nu 45euro voor neertellen? Ik zag het allemaal als een groot commercieel iets en ben verre van enthousiast. We twijfelen lang, ik zwijg. We gaan een aantal keer terug om nog wat af te dingen en duidelijkheid te vragen. Floor is bang dat het anders neerkomt op weer een stranddag, die we in Holbox ook genoeg hebben gehasd. En ze heeft gelijk. Toch moeten we dit zelf beter kunnen, denk ik. We komen tot het besluit om morgen een scooter te huren en zelf naar cenotes te rijden. Dat is een stuk leuker en waarschijnlijk ook wat goedkoper. Het is maar 25 km, dis dat moet kunnen met de scooter. Eerst moeten we nog op zoek naar een scooter rental. 
Dan komen we bij het strand. Wauw, de 7 verschillende blauwe kleuren trekken ons weer richting de kust. We kopen een bakje Snow!. het is een nieuw concept. Het is geschaafd ijs. Wij kiezen kokos. Het rood fruit dat er met een sausje overheen wordt gegooid wordt heerlijk gemengd met het sneeuwachtige schaafsel. Het is erg lekker, en het smelt niet zo snel. We blijven nog even lekker liggen en doezelen weer even weg. Na een tijdje worden we wakker van het getrommel bij het standbeeld van Playa. Zo'n 10 mensen dansen in hun kostuums, lijkend op de pakken in Palenque ruines. De mannen zijn wederom weer sexy en bloot gekleed. Ze hebben 2 gedecoreerde flappen als rok, die open is aan de zijkant. Je ziet de ronding van zijn bil, en zijn boven lichaam is beschilderd met witte figuren. Ik blijf even kijken, maar omdat het een optreden is, is het toch een stuk minder leuk dan zo'n echte bijeenkomst. Het is allemaal een stuk toeristischer. 
Als we weggaan lopen we nog even door het winkelcentrum, het rijke wereldje komt weer helemaal naar boven. Overal zijn dure winkels, komt de airco naar buiten gestoomd en ruik je overal lekkere luchtjes. Wij huren aan het eind een scooter voor 24 uur en rijden terug naar het hostel 6-15. We maken in de keuken een paar wraps met ui, tomaat, olijven, mais en tuna. Het is niet super lekker maar het vult de maag. We kletsen weer met de leuke fransman en de italiaan, ze hebben veel te vertellen en hebben wat tips voor nieuwjaar. De fransman heeft een mexicaanae vriendin, maar noemt later wel dat hij zijn mexicaanse vriendin maar lastige persoon is. 
We hebben een soort private room in het hostel, een apart kamertje met twee bedden, los van de andere stapelbedden in de grote ruimte. Daar kunnen we dus lekker onze eigen spullen uitstallen en hebben we geen last van de mensen boven ons. Voor de rest is het hostel maar simpel.