Around the island scootertour

Jueves, el 13 de octubre

Nog moe van gister draai ik me nóg maar een keer om. Het gordijn is hier niet helemaal passend, waardoor ik al sinds 05:30u zo af en toe wakker word van het licht, maar gelukkig telkens snel weer indommel. Van te voren stelde ik voor om een fiets te huren om rond het eiland te fietsen, maar later bleek een scooter toch een beter plan. Daarnaast was het maar 10 dollar voor een hele dag, en twijfelen daarna geen moment meer. We huren er eentje voor geen geld en dat maakt het toch wel gezellig en knus. Hij probeert er ons nog 2 aan te smeren, "omdat we zulke lange benen hebben". We slaan dit af gelukkig want het gaat helemaal prima met z'n tweetjes en zien later hele families op één scootertje voorbij toeren. 

We vertrekken noordwaards het eiland over. Na enkele honderden meters, verandert de veilige gelegde weg in een dirt road met grote vulkanische rotsen en zand waar je zo in wegzakt. Het krot waar wij op zitten moet toch al 100x dit eiland zijn rond geweest en moet hier toch tegen kunnen, nemen wij aan en rijden de ongeasfalteerde weg op. Het is erg lastig en rijden met gespannen armen. We moeten soms afstappen omdat we er niet doorheen komen met z'n tweeen. Onze rammelbak lijkt elk moment uit elkaar te vallen, maar dit idee proberen we te negeren. 

Wanneer we het eerste stadje weer tegen komen en de weg langzamerhand weer beter begaanbaar wordt, stappen we af voor een vroege en kleine lunch. De heerlijke notenmix(met vooral pinda's) op de tribune in Parque Central. We lopen daarna even door het parkje heen, ze hebben wel hun best gedaan. De kinderen kunnen vast lekker spelen op de oude klimwand en oude, stenen beesten. We rijden onze route verder rond. Hoewel we er al voorbij zijn gereden, keren we om voor "Ojo de Agua". We hebben geen moment spijt wanneer we tussen de bomen en de rieten daakjes het blauwe water zien schitteren. We springen dit heerlijke water in en raken aan de praat met een meid/vrouw die 2 jaar in Nicaragua werkt om haar studie "af te betalen". Ze mist huis en haar familie en moeten oppassen dat ze niet in tranen uitbarst. 

Onze lunch zal weer op een ander plekje worden gegeten. Namelijk op Playa Santa Domingo. Dit moet het mooiste en bekendste strand zijn van het eiland, en speelde ene grote rol in mijn verwachtingen. Toen we eenmaal op dit zwarte zandstrand aankwamen, moesten we er niet aan denken ons handdoekje hier uit te gooien. De zandvliegen vlogen je om de oren en werden niet afgeschrikt door onze aanwezigheid. Door de zwerm van zandvlooien of andere kleine beestjes maakten wij ons een weg naar een strandtentje. Door een ontzettende communicatiegat lukte het ons maar net om te krijgen wat we wilden, precies iets wat namelijk niet kant en klaar op de kaart stond. Maarja, wie heeft er dan ook hamburger zonder vlees op de kaart staan?!

Een beetje cultuur snuiven moet toch ook op zo'n eiland, en hebben het gevoel alsof we de Petroglieven die op de kaart staan niet kunnen missen. Met de scooter vertrekken we naar richting Santa Cruz naar El Porvenir, waar we 1 dollar moeten betalen voor de petroglieven. Dit is niet veel gelukkig en worden 2 paden op gewezen voor het zien van de cultuur wonderen. We lopen het pad af en weten niet goed waar we moeten zoeken, totdat we tegen het hek van het leuke tuintje aanlopen. We kunnen ons niet voorstellen dat we de tuin weer uit moeten en keren om. Ook dan lopen we er bíjna langs, totdat ik een klein houten dakje opmerk waar 2 keien onder liggen. Er is vaag een figuur ingebeiteld. Dit onindrukwekkende stuk steen moet het zijn. We lachen, nemen een foto voor het idee en keren terug naar onze scooter. Info zat er niet bij, daar moest je een gids voor nemen, zei de mevrouw vanuit haar keukentje, waar ze ouderwets granen aan het scheiden was. 

Het is inmiddels al 4 uur en moeten echt ons rondje noord-eiland afmaken. De terugweg kunnen we lekker gassen, want deze weg is goed aangelegd, inclusief drempels!

Onze laatste bezienswaardigheid is ook weer echt een beauty. Punta Jesús María is een punt waar het water als het ware in tegengestelde richting naar elkaar toe golft, waardoor er een langwerpige lijn van zandstrand overblijft. Het is bijna een magisch iets, waar de weg zo in het water verdwijnt. We besluiten onze spullen achter te laten, de prachtig oranje zonsondergang over de zandweg tegemoet te lopen en ons te laten zakken in het losse vulkaanzand om nog een duik te nemen. 

In het donker keren we terug. We stappen op langs een grasveld vol lichtgevende vuurvliegjes en een vleermuis nog een kort ritje met ons mee vliegt en in de duisternis verdwijnt. De aangelegde weg is fijn zo in het donker, en krijgen af en toe licht van de bliksem ver weg.

We geven de scooter af en vragen meteen aan de local waar we goedkoop en lekker eten kunnen halen. De beste tip! We kwamen bij een local "restaurantje" zonder naambord en echt pand, maar voor hun huis hebben ze een paar plastic stoelen aan plastic tafels gezet, de BBQ aangedaan en het zat binnen no time vol. We moesten zelfs even wachten omdat ze het zo druk hadden. Met plezier hebben we op het kleine voorplaatsje gegeten en de familie aanschouwd. Ze wonen in 2 huizen, waar zo'n 8 personen per huis wonen, inclusief oma, inclusief baby. Een aantal van de familie woont nog achter die 2 huisjes en de rest woont om de hoek. Iedereen woont op het eiland, en ook allemaal in hetzelfde dorpje, want wat heb je eraan als je dan in je eentje in een ander dorpje gaat wonen?

Er zijn meer gasten gearriveerd in ons hostel! Jeeeh! We gaan nog even mee voor 1 bier, of 2, maar trekken er niet lang voor uit. Morgen hebben we nog een heftige dag voor de boeg.