de grens naar Nicaragua

Miércoles, El 12 de octubre

Vandaag moeten we nog vroeger op, want we hebben gister een ticket gekocht van 06:00u vanuit San José naar de grens, zodat we vroeg op de grens zullen zijn en daar een beetje kunnen aankloten, en calculeren tijd in voor late bussen enz. Gelukkig krijgen we hier wel ontbijt om 5:15u ( ook pas na nog een extra keer awkward vragen), maar dan wordt er ontbijt op tafel gezet. 

We komen perfect op tijd aan en reizen onze weg richting de grensovergang in Peñas Blancas. We moeten onze Colones nog opmaken, en kopen nog wat lekkers onderweg. Ook dan hebben we eigenlijk nog veel te veel. Het is eigenlijk een drukte van jewelste, want zodra we de bus uitstappen, begint iedereen aan je te trekken om iets te verdienen door eten, hulp of wisselgeld aan te bieden. Wisselen met alle mannetjes die bij de grens om ons wisselgeld staan te schreeuwen willen we niet; vast afzetterij of een slechte koers. Zonder echt actie te ondernemen voor ons overige geld, hebben we eerst iets anders aan onze kop: de grens over. maar hoe? We zijn een stuk minder voorbereid en alles is weer een grote vaagheid. Waar moet je heen voor een stempel om uit Costa Rica te gaan? Hoeveel moet je betalen en is het geen afzetterij? Krijgen we daar nog een papiertje dat we moeten inleveren in Nicaragua? En wat heb je daar ook alweer precies voor nodig? Gelukkig is daar een typische amerikaan in de rij. Ik hoor hem Spaans praten, maar zelfs ik hoor het Amerikaanse accent dat hij heeft ( geleerd van mijn Spaanse serie met de Amerikaans/Spaanse hoofdrolspeler!). Hij klinkt erg zelfverzekerd en alsof hij weet wat hij moet doen. We vragen hem iets en neemt ons vervolgens mee aan zijn hand. Hij wist inderdaad wat hij moest doen. Hij woont al 8 jaar in Costa Rica, maar moet, om zijn visum te verlengen, elke 90 dagen de grens van Nicaragua over. Hij kent de mensen, en weet precies: papiertje invullen, langs de politie, naam opschrijven ( voor wat? Geen idee!), langs de leger, paspoort checken, stempeltje bij de douane, tas door de scanner, nog een keer paspoort checken, naar de betrouwbare bank (waar wij ook fijn gebruik van kunnen maken!) en klaas is kees! We gaan de bus in waar de man ons een paar dingen vertelt. De grens is gesloten voor Afrikaanse mensen, er zitten in het kamp achter het leger nu zo'n 3000 afrikanen. Om die reden kan onze bus naar Rivas nog enkele keren worden aangehouden en worden doorzocht. We doen weer onhandig omdat we onze eerste minuten in Nicaragua weer niks en niemand vertrouwen en houden onze tassen bij ons op de plek. Normaal hadden we die al onderin de laadruimte gedaan, of achterin de bus gezet als de bus geen laadruimte heeft. De bus raakt steeds voller, en ondanks Floor nog chill twee plekken bezet houdt en er in de rest van de bus opzich ook nog wel ruimte beschikbaar is, moet een vrouw met een kindje precies naast mij komen willen te zitten. Onhandig zet ik mijn tas op de grond en moet ik mijn veel te lange benen over mijn tas vouwen om ruimte te maken voor vrouw en kind op ons veel te kleine bankje. Zelfs als de bus leger raakt en er overal banken vrij zijn, heeft ze er geen erg in dat zowel zij, haar dochter en ik, allemaal krap zitten en tegen elkaar aan plakken. We stappen uit in Rivas, een super druk dorpje waar het vol staat met allemaal tentjes waar ze alles en niks verkopen. Wat super gezellig ziet dit eruit. In Lonely Planet had ik al gelezen over dit plaatsje; het is ondergewaardeerd omdat iedereen het als doorgang naar Isla de Ometepe gebruikt, maar het is eigenlijk zo leuk dat toeristen er meer tijd moeten spenderen om Rivas te leren kennen. 

Ook wij lopen er eigenlijk snel doorheen en pakken twijfelend een taxi. Taxi's zijn eigenlijk niet erg betrouwbaar in Nica, maar er lijkt hier maar één weg te zijn, die naar San Jorge. We nemen dus toch maar een taxi, en houden de route bij met onze telefoon voor de zekerheid. Als er een andere passagier voor San Jorge in stapt, zijn we gerustgesteld. San Jorge is de plaats waar we de Ferry opstappen. Een klein vrachtschipje waar naast auto's, ook passagiers op vervoerd worden. Waar ben ik eerder op zo'n Ferry geweest? Was het in Thailand, of Engeland? Het water is niet zo mooi blauw en valt ons bijna tegen. Wat zijn we verwend he!

Een uur later varen we de haven van Isla de Ometepe in, in het plaatsje Moyogalpa. We willen in eerste instantie naar hostel Life is Good, maar zien dan een bordje naar Hostel Ibesa (nee, net geen Isabel). Die moest, volgens iemand op de boot, net zo duur zijn. Ofja, net zo goedkoop. Zodra we in het hostel aankomen, geeft ze ons inderdaad een prijs van 5 dollar per persoon per nacht. Vaak willen we dan ook nog even een ander hostel zien, en de beste deal nemen, ipv de eerste de beste kiezen. Op het moment dat we willen weglopen, begint het te regenen en geeft ze ons een prijs van 4 dollar. Dat is snel geregeld! We besluiten om droog te blijven en 3 nachten te boeken. We zijn de enige, met één andere meid. 

We zijn moe van de enorm lange reisdag en plannen eerst even een bijkommomentje. Tegen zevenen krijgen we honger en eten in een gezellig kleurrijk hostelrestaurant. We blijven lang na kletsen en evalueren en kletsen zo de avond vol. We bestellen eigenlijk niks meer na ons avondeten, maar zitten er inmiddels al 2 uur meer! De bartenders ( van 40 helaas ) worden ongeduldig en beginnen wat in het Spaans te mormelen. Ik denk in eerste instantie dat we weggestuurd worden en moeten betalen, maar dan rennen ze beide naar de cocktailbar en komen om de beurt met een cocktail voor ons aan. Wij danken hen hartelijk en slurpen onze cocktail lachend op. We durven hen haast niet aan te kijken, want zodra we dat doen, krijgen we al een andere voorgeschoteld!!! Wat heerlijk, we hebben heerlijk gegeten, ons de hele avond vermaakt, 4 gratis cocktails gekregen en keren alsnog lekker om half 11 naar ons hostel terug.

Costa Rica was een prachtig land, waar we wederom weer volop van genoten hebben. Wat ons eigenlijk het meest is opgevallen, is het aantal dieren. We hebben natuur gezien in Panama, maar nog meer in Costa Rica. In Costa Rica zagen we eigenlijk in een dag meer dieren dan we in heel Panama hebben gezien. En dat lees je ook in de boekjes. Costa Rica wordt steeds ecologischer. In de jaren 50 is 60 procent van de natuur in Costa Rica verloren gegaan om plaats te maken voor veeteelt. Pas na 2000 is dat afgeremd en nu wordt de helft van de bossen in Costa Rica beschermd door de staat. De andere helft is van de particuliere landeigenaren. Zij worden zelfs gesubsidieerd voor elke hectare die ze beschermen. Het is ook logisch dat we hier meer dieren hebben gezien, want 5 procent van de totale biodiversiteit leeft in het landoppervlak van Costa Rica, en dat terwijl het maar 0.03 procent van al het landoppervlak in de wereld heeft. Ook vliegen 1 op de 10 vlinders in Costa Rica. En die zien we ook echt veeeeeel hier (al valt het ons misschien al iets minder op, maar in Panama keken we al versteld van de vlinders. Daarnaast barst het hier van de vlindertuinen!)

Ook leer ik dat een koe het enige dier is, dat wettelijk toegestaan is om te doden. Op het doden van een hert staat een gevangenisstraf. Als je een boom omhakt, moet je er zeven nieuwe voor in de plaats planten. In de praktijk wordt dit nog niet helemaal gehandhaafd. 

Nog wat weetjes: In 2021 wil Costa Rica het eerste klimaatneutrale land ter wereld worden. Dit heeft die potentie omdat er een kleine bevolking is, relatief weinig vervuilende industrieën en een zware regenval waaruit energie wordt opgewekt. 

Costa Ricanen spreken goed Engels en het land heeft weinig analfabeten, maar liefst een 96% kan lezen en schrijven. Dit is het hoogste in heel Latijns-Amerika. 
De gezondheidszorg is goed in Costa Rica en het is bijzonder dat het land geen leger heeft. 

Costa Rica is mooi, en het is geen wonder dat Costa Rica, rijke kust betekent en Pura Vida hun algemene begroeting is. Het is prachtig, is beter ontwikkeld dan ik van te voren had verwacht. Maar Costa Rica is ook duur, waardoor we misschien relatief kort van dit land hebben kunnen genieten. Maar de tijd die we er hadden, was het 3 dubbel en dwars waard!