Bussen
15 december 2016
Jueves, el 15 de diciembre
Voordat de bus vertrekt ga ik nog heel snel de straat op, in de hoop mijn portomonee te vinden. Tevergeefs, want iedereen die een portomonnee zonder gegevens vindt, houdt het geld natuurlijk. En ook aan iedereen die ik het vraag heeft er een hard hoofd in. Stiekem weet ik dat al natuurlijk, maar ik zou het mezelf wat moeilijker vergeven als ik gewoon zou vertrekken. Helaas, niks gevonden.
We ontbijten met een eitje en frijoles en vertrekken naar de bus. Het is verder lopen dan we dachten, dus we komen net op tijd aan. We hebben weinig pauze, maar we hebben een tvtje in de bus, en door de weinige slaap van vannacht, kunnen we mooi nog onze brakheid wegslapen. We hebben veel eten meegebracht maar voelen ons niet helemaal top en eten lunchen daardoor pas om 5 uur. We ontmoeten een gepensioneerd vrouwtje in de bus, een amerikaanse. Ze vertelt dat ze lerares is en terug naar haar huis gaat in Oaxaca. Ze nodigt ons uit om bij haar te verblijven. Maar pas later, als degene die er nu in zit weggaat. Ze biedt een prijs van 100 pesos. Een goede deal, want dat is lekker goedkoop voor ons!
We komen aan, na een reis van 12 uur, om 22:00u 's avonds. De vrouw maakt een vergissing en denkt dat het al 12 uur is. We leggen uit dat we op zoek moeten naar een hostel, waarop ze ons uitnodigd om toch maar bij haar te verblijven. Wij nemen dat snel aan, voor ze zich bedenkt. Dat scheelt een hoop, in plaats van nog op zoek te gaan naar een hostel!
We pakken een taxi naar haar huis. Een vrij leeg huis met een lege bestrate tuin, maar wel met een fijn keukentje, een eettafel en een paar kamertjes. Wij krijgen een bed dat we zelf nog moeten opmaken, maar zijn allang tevreden. We eten in bed nog een zak chips leeg, want nu we de bus uit zijn krijgen we toch wel weer trek om iets te eten. Daarna duiken we in een diepe slaap.
Voordat de bus vertrekt ga ik nog heel snel de straat op, in de hoop mijn portomonee te vinden. Tevergeefs, want iedereen die een portomonnee zonder gegevens vindt, houdt het geld natuurlijk. En ook aan iedereen die ik het vraag heeft er een hard hoofd in. Stiekem weet ik dat al natuurlijk, maar ik zou het mezelf wat moeilijker vergeven als ik gewoon zou vertrekken. Helaas, niks gevonden.
We ontbijten met een eitje en frijoles en vertrekken naar de bus. Het is verder lopen dan we dachten, dus we komen net op tijd aan. We hebben weinig pauze, maar we hebben een tvtje in de bus, en door de weinige slaap van vannacht, kunnen we mooi nog onze brakheid wegslapen. We hebben veel eten meegebracht maar voelen ons niet helemaal top en eten lunchen daardoor pas om 5 uur. We ontmoeten een gepensioneerd vrouwtje in de bus, een amerikaanse. Ze vertelt dat ze lerares is en terug naar haar huis gaat in Oaxaca. Ze nodigt ons uit om bij haar te verblijven. Maar pas later, als degene die er nu in zit weggaat. Ze biedt een prijs van 100 pesos. Een goede deal, want dat is lekker goedkoop voor ons!
We komen aan, na een reis van 12 uur, om 22:00u 's avonds. De vrouw maakt een vergissing en denkt dat het al 12 uur is. We leggen uit dat we op zoek moeten naar een hostel, waarop ze ons uitnodigd om toch maar bij haar te verblijven. Wij nemen dat snel aan, voor ze zich bedenkt. Dat scheelt een hoop, in plaats van nog op zoek te gaan naar een hostel!
We pakken een taxi naar haar huis. Een vrij leeg huis met een lege bestrate tuin, maar wel met een fijn keukentje, een eettafel en een paar kamertjes. Wij krijgen een bed dat we zelf nog moeten opmaken, maar zijn allang tevreden. We eten in bed nog een zak chips leeg, want nu we de bus uit zijn krijgen we toch wel weer trek om iets te eten. Daarna duiken we in een diepe slaap.
Is het ook spannend om zo met een vreemde mee te gaan?