Eerste kerstdag

Domingo, el 25 de diciembre eerste kerstdag

Eerste kerstdag in Mexico start om 5:45u, wanneer de wekker gaat. We moeten om 8:10u de bus halen, maar willen onze familie eerst nog even een fijne kerst wensen. Daarom maken we snel een ontbijtje met warme chocolademelk, een mango en een banaantje en de 2 broodjes die we nog over hadden van gister. We skypen met het thuisfront. Floor op de boven wifi, ik op de beneden wifi. Wij hebben een lekker luchtig gesprek, met zijn viertjes, want Patrick is ook thuis. Patrick komt net zijn bed uit (12:50 in Nederland) want die heeft natuurlijk weer een diner achter de rug die tot 06:00u duurde. Papa en mama zijn druk geweest met de familie. Mijn voorspelling klopt: kerst wordt thuis gevierd met een net iets gezelliger ontbijtje dan normaal met een croissantje. Papa kookt vanavond net even iets uitgebreider dan normaal. Maar extra extreem wordt het niet. Oma wordt steeds slechter en kan dingen minder goed volgen, ze is er niet echt meer bij. Gelukkig zal ik haar zeker nog zien als ik terug kom. 
We vertrekken en updaten elkaar op de weg naar het busstation. Floors mama moest huilen, en Wim ook. De opa van Floor is jarig en Floor heeft een filmpje gestuurd met haar felicitaties. Haar opa dacht dat het live was en begon terug te praten, zo schattig!

In de luxe bus zitten we helemaal voorin. Heerlijk hebben we een keer vroeg geboekt, denken we, maar de bus zit helemaal niet vol en we rijden met maximaal 20 man naar Chiquilá. In Chiquilá moeten we naar de ferry, maar omdat het vorige keer (in Bacalar) zo fout is gegaan met het busticket kopen, willen we graag meteen nu meteen een busticket kopen naar Isla Mujeres, onze volgende bestemming. Helaas worden we afgezet op een soort zandweg, ipv bij een busstation. Dus een kaartje kopen moet bij de mevrouw van de volgende bus. Wanneer die komt is natuurlijk de vraag, en dan missen we sowieso onze boot naar Isla Holbox. Na een korte tijd gaan we toch maar richting ferry en hopen dat het met de tickets naar Isla Mujeres wel goed komt. We zijn nog net op tijd en kunnen zo de boot opstappen. 20 minuutjes later komen we aan op Isla Holbox. We lopen recht door de hoofdstraat (of beter gezegd: hoofdzandweg) naar de andere kant van het eiland. Auto's zijn hier niet te vinden, de golfkarretjes rijden ons tegemoet. Halverwege beginnen alle restaurantjes, minisupers en barretjes. Wij lopen door totdat we het strand weer zien en keren naar links. Daar is ons nieuwe hostel Tribu. We komen binnen en vertellen dat we een reservering hebben. Dat is gek, want je staat niet op de lijst reageert hij. Hij legt snel iets uit in het Spaans, wat wij natuurlijk niet volgen. We zijn een beetje verward en vragen een engelse uitleg. Dan zegt hij dat we niet op de lijst staan omdat we een reservering hebben gemaakt voor 25 januari, ipv 25 december! Stomme ik... Ik was er vast met mijn hoofd weer niet bij. Geen paniek, ze hebben plaats voor ons voor de komende twee nachten in een dorm. Dat is dan wel 16 dollar, en we moeten morgen veranderen van bed. Er is nog niks vrij voor de derde nacht, maar wij zijn de eersten om deze vrije plekken te vullen als er iemand cancelt. We moeten lachen, gelukkig is het geregeld. We krijgen een rondleiding door het gebouw, het is weer een piccobello in orde hostel. Mooie ruime keuken, elke kamer heeft een douche en een wc, er is een grote gezamenlijke ruimte, een bar en het is leuk aangekleed. De wifi is matig, maar die hebben we in principe niet nodig. Het is inmiddels al 14:30u en we hebben honger. Dus we gaan op zoek naar een goedkope comedor, want bij de goedkoopste betaal je al 5 euro. We vinden een leuke spot; een buitenkeuken van een stel, met een soort kleine bar en 3 plastic tafeltjes. Het is jammer dat de tafels al bezet zijn. Maar zoals ze dat hier doen, is het geen enkel probleem als we bij die jongen aan tafel komen zitten. Dat doen we dus en er komt voorzichtig een gesprek op gang. We mogen van zijn gerecht proeven, een kip in een lichtpikant sausje, erg lekker op een tostada. We krijgen onze drie tortilla's (die overig veeeeel lekkerder zijn dan die van guatemala en nicaragua!!) die rijkelijk gevuld zijn met stukjes tomaat, avocado, courgette en ui. Ook krijgen we als extra nog het laatste beetje uit de pan van de gerecht van de jongen, smullen dus! De man achter de bar begint  een korte simpele conversatie met ons en legt uit dat als je mexicaan bent, er geen dieet mogelijk is. En hij heeft gelijk. Het eten in Mexico is heerlijk. Maar alles is even vet en ongezond. Het is op straat ontzettend cheap en makkelijk om voor je avond eten te zorgen. Soms ben je met boodschappen doen nog meer geld kwijt (en kost het ook nog eens tijd en moeite!). Het is daarom dat iedereen maar lekker op straat eet, maar daardoor dus altijd vet en ongezonde snacks naar binnen propt. Met een volle maag lopen we naar het strand om onze dag daar te vervolgen. We settelen ons ergens en duiken eerst even het stralende blauwe water in. Het lokt ons, want het is snikheet buiten. We zitten weer aan de Caribean, dus het water is weer een pláátje! We gaan het water in, bij de twee boten zo idyllisch. We kletsen lekker en dan voelt Floor plotseling een tik tegen haar been. Dat moet een grote vis zijn geweest zegt ze. We gaan naar ondieper water en blijven daar nog even kletsen en chillen. Als we daarna nog een keer het water in gaan, voel ik ineens ook de kleine tikjes tegen mijn been. En terwijl ik in alle rust tussen de haaien, roggen en grote vissen heb gezwommen, schrik ik ineens weer van die kleine visjes die dan tegen mijn been zwemmen. Ik gil het uit en wordt ineens weer helemaal panisch, zoals een echt meisje. Ongemakkelijk wordt het in het water, ook al weet ik dat ik me aanstel. Toch aan we er maar uit. De rest van de middag liggen we op het strand en zingen we liedjes. Gewoon. Ik hou van liedjes zingen, dus ik voel me weer helemaal tiptop. Pas later merken we dat het inmiddels vrij druk is geworden met toeristen die langs ons lopen en zich om ons heen hebben gesetteld. Misschien hebben we dan wel iets te hard gezongen en hebben veel mensen van onze puurzuivere zangkunsten mogen meegenieten... Floor valt in slaap en ik zing zachtjes nog even verder. Tot even later het al etenstijd is en richting hostel vertrekken voor een douche. Dat is maar goed ook, want We kleden ons mooi aan ( Floor in haar nieuwe jurkje!) en gaan als perfecte meisje-meisjes op zoek een geschikt restaurant. Het is eerste kerstdag, en aangezien we gister al een extra luxe voorgerecht hebben gehad, mogen we nu een wijntje bij het eten. Geschikt is twijfelachtig, want we eindigen in restaurant "Los peleones" dat gevestigd is op het centrale plein van Isla Holbox. Het thema van het restaurant is de vechters van het Lucha Libre (maar goed dat we nu weten wat dat is!) en overal zijn deze poppetjes en uitspraken van de vechters in het restaurant terug te vinden. Daar zitten we dan.. Als primaballerina's in een vechtrestaurant. Beneden kunnen we zien hoe de pizza's worden bereid en in de steenoven verdwijnen. Toch willen we eigenlijk boven en buiten op het terras zitten, maar alles zit al vol. Daarom accepteren we het laatste tafeltje maar onder het overdekte gedeelte. Dat blijkt even later precies de juiste beslissing, want we hebben nog niet half besteld en er kómt me toch een stortbui naar beneden zetten. Binnen enkele seconden staat het hele terras bij ons onder overkapping en hebben wij lekker het laatste tafeltje bezet! Het restaurant heeft eigenlijk niet echt een noodoplossing waardoor heel veel klanten het restaurant helaas (moeten) verlaten. Een californisch stel komt voor hun toetje nog even bij ons aan het tafeltje zitten. We praten vooral over de biomedische technologie, want het vrouwtje is dokter en interesseert zich heel erg voor de technologie. Floor en ik praten daar met alle plezier natuurlijk aan mee. Die man is een echte cowboy, in Californië heeft hij met het gezin een ranch met paarden die hij fulltime verzorgt en rijdt. Erg interessant en best wel gezellig zo. We hebben trouwens maar cocktails bestelt, want de wijnen zijn alleen per fles te bestellen en moeten we 40 euro voor neerleggen, dat is 4x zoveel als ons hoofdgerecht! We hebben onze cocktail als op als we eindelijk het voorgerecht voorgeschoteld krijgen. Ik heb pasta pesto, Floor heeft tagiatelle met "the catch of the day". Zowel de pasta als de pesto is homemade en smaakt verukkelijk. Met een biertje en een gastzangeres blijven we nog even natafelen. Precies om 9:30u komen we terug in het hostel, waar er een Jam Sessie in de bar van ons hostel begint. De fanatieke violist is een prachtige klassieke combinatie met de gitaar, trommel en klankkast( waar je ook op trommelt) de melodie van de viool maakt het ineens hip, in plaats van klassiek. We drinken nog 2 cocktails aan de bar, want met onze happy hour-kortingsbonnen zijn die even duur als een biertje. Het past weer helemaal in het plaatje van "de mooie meisjes in de jurkjes". Barney houdt ons die avond een beetje geentertained want hij heeft genoeg te lullen. Hij heeft het over de unicorn-theorie (een of andere theorie over knappe meisjes) en stelt ons gekke vragen. Hij is het standaard reizigerspraatje zat (waar kom je vandaan, wat is je volgende bestemming) en stelt daarom andere vragen zoals: "waar ben je het meest trots op in je leven? Is er een verschil tussen liegen en niet de waarheid zeggen, wat heb je liever...." 
We hebben een leuk gesprek, en hij vertelt hoe hij een originele speurtocht maakt voor een vriend van hem. Rond 01:00u klimmen we   ons bedje in.