Hiken in El Valle!

Lunes, el 12 de septiembre

Dankzij de enthousiaste verhalen van onze hostelgenoten, gaan wij ook in op het offer van Naji om mee te gaan hiken, de vrijwilliger van het hostel, met een erg leuke lach, die hij maar al te vaak laat horen :). 

Ik ben helemaal ready in mn korte broekie en korte shirt als Naji vraagt: "you are not wearing this, are you?" Ik lach en vlieg terug mijn bed in. Ik verander mijn outfit in een lange legging en mijn Iknoriashirt. We vertrekken met de bus richting de bergen. We gaan een stevige hike tegemoet dwars door de jungle. Naji achterna, die zich met zijn manchette de weg begaanbaar maakt. We klimmen vele stijle stukken waar we af en toe slippen. Hijgend en puffend komen we op de top. We koelen heerlijk af, want het regent inmiddels pijpenstelen. Het blijft inmiddels regenseizoen in Panama. Ik kan het niet erg vinden; Ik zit vol met adrenaline en kan alleen maar lachen en genieten. Het is echt oprecht unbelievable en onbeschrijfelijk om op letterlijk het hoogste puntje van de berg te zitten. We gaan een klein stukje dezelfde weg terug, maar slaan al snel af. Door de regen ruiken we een sterke geur, Naji vertelt ons welke plant het is, en we eten er wat van. Wat begon als een zonnige wandeling, met je schaduw op het pad, is veranderd in een ware Jungle experience (waar de regen eigenlijk meer sfeer brengt). Het pad is veranderd in een ware rivier. Ik overdrijf niet. Onze schoenen zijn volledig doorweekt omdat we soms tot onze enkels in het water staan en het nog steeds met bakken uit de hemel komt vallen. We moeten onze voetstappen aandachtig kiezen om niet uit te glijden. We komen aan bij een waterval waar we in kunnen zwemmen, daarvoor hadden we onze bikini's thuis al aangetrokken. Van het zwempoeltje is niks meer over; dit is een heftige rivier. Het water is minstens een meter gestegen vertelt Naji en het water is enorm aan het kolken. Het verbaast me elke keer weer wat een kracht water heeft. Naji is erin gegaan en vroeg of wij ook wilden. We deinsden eerst een beetje terug, maar ik wilde stiekem wel erg graag. Ik klim naar beneden en zak tot mijn middel het water in. Ik voel me veilig in de wilde stroming met Naji achter me, die me op kan vangen zodra ik door het water wordt meegesleurd. Ik baan mijn weg naar wat hogerop de rivier, slechts 10 meter, want verder kunnen we niet komen. Waar Floor mij voorgaat in het water, kan ik Floor meetrekken tijdens het hiken. Zo fijn om met zn 2en te reizen en elkaar hierin uit te dagen!

Dit is for sure de beste dag die ik tot nu toe heb gehad, en ik besef me des te meer hoe ontzettend leuk ik dit vind!

Met een voldaan gevoel, een doorweekte baquette in de tas en van top tot teen zeikienat, wachten we op de bus, hopende dat het geen aircondioned bus is. Ondertussen wordt er een ziek jongetje in een zelfgemaakte brancard (met een hangmat en 2 stammen) de bergen ingedragen. 

We stappen de bus in, godzijdank geen airconditioning. Na 5 minuten stoppen we plotseling, want de chauffeur moet even plassen. En daarna stoppen we nog een keer want de chauffeur heeft honger en gaat thuis even rustig wat eten. Wij blijven ongeveer een half uur rustig zitten voordat de bus weer vertrekt.

Op de weg naar huis komen we langs de lokale markt. We willen weer iets nieuws proberen en vragen naar een zak met 4 gekke, donkerbruine schijven. We vragen wel "que es eso?" maar verstaan het antwoord eigenlijk nooit. Ik hoorde vanilla, dus we kopen het. We komen thuis, en vragen het nogmaals aan de receptie. Ja, we hebben voor 2,50 een kilo suiker gekocht... Wel hele lekkere, smaakvolle suiker, Dus we doen nu suiker op onze pannenkoek ontbijt en suiker in de thee. De rest laten we achter.

Het is pas 4 uur en kunnen na en break nog wel wat doen. Er zijn hier vierkante bomen te zien en zijn erg benieuwd. We komen langs een dure villa wijk en lopen lang door, want het is eigenlijk wel erg leuk om die grote, dure villas met enorme tuinen te zien. Maar vierkante bomen hebben we niet kunnen vinden....

We willen weer uiteten voor 3,50 maar komen plotseling langs een standje waar een aantal mannen heerlijke hamburgers eten. We bestellen een hamburger en een plate, en delen ze beide. Wat hebben we genoten. Floor krijgt zelfs nog een drankje van iemand. Wat een dag, wat een dag. We delen de verhalen 's avonds in geuren en kleuren met onze hostelvrienden, met een biertje in de hand. 

Ik merk dat als ik in mn lonely planet lees over alle coole dingen die er te zien en te doen zijn. Ik gewoon craving voor meer krijg. Dat ik nu al zooooveel zin heb om de vulkaan Arenal te beklimmen in Costa Rica en de Maya's wil zien in Tikal, Guatemala. Of als we Noches de Agüizotes mogen meemaken in Nicaragua. IK MOET DAT ZIEN! Aaaaaah!