Hoi Costa Rica, Dag broek!

Lunes, el 26 de septiembre

Cahuita is klein, en leeft vooral voor het surfen. Mensen zijn aardig en helpen je graag. Ze zijn niet uit op je geld en het lijkt soms zelfs niet eens alsof ze je iets willen verkopen: Hallo meneer, mogen wij een mango van uw kraampje? Nou, deze mango kun je nog niet eten, want ze zijn nog niet rijp. Wij snijden ze in kleine reepjes, gooien er een hoop zout, hete saus en kruiden overheen en verkopen dat dan. Je kunt deze mango niet zo opeten.

Of: hallo meneer, mogen we uw kayaks huren? Nou, anders ga je eerst even naar het strand en kijk je even of je het leuk vind, en of de golven laag genoeg zijn, en als je er dan nog zin in hebt, kun je terugkomen, maar ik zou eerst even naar het strand gaan. 

Het kost 20 USD p.p. Voor een kayak voor 4 uur. Het dubbele voor een dag. Maar als je ergens voor het donker wordt maar terug komt rekenen we een halve dag, helemaal prima.

Iedereen heeft het beste met je voor. 

Na ons yoghurt met fruit ontbijt (ja, lekker eigenwijs met de mango die je nog niet kon eten), vertrokken we met 2 rode iknoria kayaks naar de zee. Recht tegen de golven in, totdat ze niet meer omslaan. Aan het einde van het strand, Punta Cahuita, mogen we niet komen. Het Nationaal Park is zeer beschermd en een van de weinige parken in Costa Rica waar geen entree geld wordt betaald, maar wat leeft op donaties. Punta Cahuita is prachtig voor snorkelen, maar mag je alleen komen met een lokale gids. Koraal groeit slechts een cm per jaar, dus wanneer wij daar gaan kayakken, en met onze peddel perongeluk een stukje van 5 cm afbreken, gaat er 5 jaar aan groei verloren. Daarom slaan we rechtsaf richting een klein riviertje. Hier moesten we heel langzaam kayakken, zodat we apen, leguanen en sloths konden spotten. Het bleef wel spannend, want elk geritsel kon nu een dier zijn. We hebben meer dan een uur in het stille water gezocht en zijn wat hagedissen, tjiktjaks (Floor vond die benaming eerst raar, maar noemt ze nu ook zo!) en 2 grote leguanen tegen gekomen. Helaas geen apen of luiaarden. 

We meren even aan bij een strandje en lopen onze 2 medebewoners tegen het lijf, en verdomd, even later weer de 4 duitsers! Zij verblijven 1 nachtje in Cahuita. Dus we spenderen nog een paar uurtjes met hen in het water en vertrekken weer met de kayaks zodra het National Park sluit. Ik heb geen zin meer om m´n broek aan te doen, en stap alleen met m'n bikini de kayak in. Aan de kust zijn de golven inmiddels flink toegenomen, dus besluit m´n tasje vlak voor het einde toch maar weer op m´n rug te doen. Iets wat Floor netjes de hele rit heeft volgehouden, iets wat ik alleen maar lastig en oncomfortabel vind, en te eigenwijs ben om de adviezen van de verhuurder op te volgen omdat ik het ook wel prima denk te weten (mam, heb ik dit van jou? Of pap, toch van jou?).

Back to business, tasje op de rug, broekie nogsteeds uit. De enorme golven nemen ons in de kayak mee.  Ik vind het wel vet, en laat mezelf vol zelfvertrouwen meeslepen. Maar dan... Hoppatee, het einde van de golf haal ik niet, want op de top ga ik straight forward het water in. Kopje onder. Alles nat. Tas doorweekt. En broekje kwijt. 

Floor komt netjes aan op het strand, waar de verhuurder al op ons staat te wachten. Ik loop ondertussen ontzettend te struggelen met de peddels en mijn verloren kayak  (haha, moet er nu in de bus nog hardop van lachen! Niet te hard, want Floor en de meeste medepassagiers slapen). Als een verzopen drenkeling kom ik een Brabants kwartiertje later aan op het stand. De koekjes kunnen we weggooien. Mijn tas hang ik aan de waslijn.

Het zal de laatste keer zijn dat we onze Duitse vrienden tegenkomen, want zij verblijven nog enkele dagen in Costa Rica en vertrekken dan naar huis. We gaan met hen uiteten bij een leuke, 'goedkope tent' in de hoofdstraat van Cahuita. Ik heb heerlijk gegeten, rijst met bonen, klaargemaakt op een speciale Costa Ricaanse manier met cocosnootwater, dat proef je erg goed. Chopped meat, sla en een mini pasta saladetje. 

Tevreden kruipen we ons bed in, maar erg goed slaap ik niet. Mijn klamboe is wat klein en bezorgt me een hoop frustratie, dus we pakken Floor haar klamboe eens uit. Voor mij, want ik houd het niet meer vol, zo ongezond veel muggenbulten heb ik op m´n benen. Wat een enorm ding komt daaruit! Gewoon een doodnormale klamboe, die ik vroeger ook om m´n bed had, komt tevoorschijn. We hangen m op en past volledig over het stapelbed heen. 

Het plafond is erg laag, en de klamboe raakt alsnog mijn hoofd en voeten als ik plat op bed ga liggen. Helaas heb ik geen keus en blijf zo stil mogelijk liggen om niet in de knoop te raken met dat ding. Uiteindelijk val ik in slaap.