Kokosnoten en garnalen, verser dan ooit

Sabado, el 29 de octubre

Ik word wakker, om 06:00u. Het is de ventilator die uitschakelt, want van 06:00u-13:00u is er geen elektriciteit op dit hele eiland. Ook de wifi is pas dan beschikbaar. Ik las in de WC dat al het water op Little Corn Island gezuiverd regenwater is uit het regenseizoen, dat de rest van het jaar gebruikt wordt. Tijdens ons ontbijt zien we een vrouwtje van het hostel ook de emmers water uit een put halen, dat moet het gezuiverde regenwater zijn?

Tijdens het ontbijt bepalen we waar we heen willen vandaag. We hebben maar een half brood, want er is een hoop aangevreten door een beest, die vannacht in de kast is gekropen en onze plastic broodzak heeft doorgeknaagd. 

Gister hoorden we dat het zuiden ook erg mooi moet zijn met cliffen. We kunnen er misschien niet zwemmen, maar het uitzicht zal zeker de moeite waard zijn. Leigh Anna en Justin hebben hetzelfde idee en gaan weer met zijn viertjes op pad. We hebben echt een common area gecreeerd waar iedereen aan kan schuiven en is heel gezellig. We beginnen onZe dag richting casa iguana en komen bij de cliffen. We kijken boven op het water waardoor je de kleurverschillen nog beter kunt onderscheiden. We lopen door totdat we bij het strand komen. Het is chill en wederom prachtig daar en blijven even hangen. De golven kletsen op de Cliff en rotsen aan de zijkant. De lucht is helder blauw. We lopen een klein stukje door en komen dan op een ander strand, achter de rotsen. We kletsen de uren weg en eten een leftover cocosnoot van gister. Anderen pakken een kokosnoot en maken die open. Na een tijdje sta ik toch ook op om te kijken of ik een kokosnoot uit de boom kan schudden. Ik raak 2x goed met een steen, maar er is geen beweging in te krijgen. Justin komt me helpen en ook Leigh Anna probeert het eens, maar het lijkt ons in de verste verte niet te lukken. Aan de andere kant van het strand, zien we een mannetje aan komen lopen met een machette. Als een engel verschijnt hij op het juiste moment uit de bossen, en vraagt of we wat kokosnoten willen. Nog voordat wij kunnen antwoorden klimt hij zo behendig als een aap de palmboom in. (We hebben dit al eens geprobeerd met een schuine palmboom, maar dat is moeilijker dan je denkt. Deze palmboom staat gewoon verticaal, klimmen leek mij sowieso onmogelijk!) 

Ik roep snel Floor, die het schouwspel ook wel interessant vind. Hij draait de kokosnoten van de takjes af. Om de beurt vallen de joekels in het zand voor ons. Wat doet hij dit weer te behendig. Hij hakt ze perfect open en geeft ons ieder een heerlijke kokosnoot. Wij drinken de inhoud gulzig op. Wat zit hij vol! Hier kan ik geen genoeg van krijgen. Zodra iedereen een hele kokosnoot in zijn handen heeft, verdwijnt hij weer snel tussen de bomen. "Gracias!" roepen wij hem na.

Na een uur als wij ons al gezegend voelen met deze ervaring, komt hij weer uit het niets met 3 nieuwe kokosnoten. Ze zijn een stuk jonger, dus een stuk zoeter, maakt hij ons duidelijk als hij de  top weer van de kokosnoot hakt en het water tot aan het randje gevuld is. Hmmm... ik wil ze allemaal in mijn rugzakkie stoppen. Als we gaan, zijn onze handdoeken omringt door onze kokosnoten.

We eten garnalen die we op aanraden van Justin en Leigh Anna hebben "besteld". We moesten op zoek naar de man met de grijze haren en de enge tanden. Hij heeft contact met een visser van Big Corn. De visser zal het afleveren aan de bestuurder van de Panga, die slechts 2x per dag gaat. De man zal de twee pond garnalen voor ons ophalen en afleveren bij onze hostelbaas Randy. 

We smullen van onze kan-niet-versere-maaltijd. Onze laatste avond voelt al compleet, maar dan vraagt Justin wat we willen doen op onze laatste avond, en stelt een nachtduik voor. Zonder licht gaan we naar de oostkant van het eiland, waar we ook gesnorkeld hadden. De weg erheen is pikdonker. Justin gaat terug voor een zaklamp, wij lopen langzaam door. Voetje voor voetje, want we weten dat er ergens een trap aankomt. Ik loop op dit moment voorop en val bijna bij de eerste trede, maar daarna is het te doen, omdat het lichte zand goed te onderscheiden is in het donker. 

We arriveren bij het water en hebben inmiddels zo'n 4 zwerfhonden opgepikt op de weg hierheen. We nemen een duik, stiekem toch altijd wel spannend. We blijven nog even hangen en kijken nog een tijdje verwonderd naar boven.