A place to stay
2 december 2016 - Antigua, Guatemala
Viernes, el 2do de diciembre
Ik ben al vroeg wakker, zo rond half 6. Ik moet veel niezen en besluit even naar de wc te gaan. Daar snuit ik mijn neus en probeer weer te slapen. Maar dat lukt niet, helemaal niet zelfs. Ik moet nog veel meer niezen en besluit na een uur maar aan mijn blog te schrijven en te douchen. Het wordt erger en erger, rond 9-10 uur heb ik al minstens 50x geniest. Het loopt als water mijn neus uit. Een allergische reactie, denk ik. Ik ben wel in meer huisstofmijtplekken geweest met oude bestofte, doorgezakte matrassen en kussens. Dus dat lijkt me onlogisch. Zijn het dan toch de katten? Want het stikt in dit hostel van de katten.
We moeten wachten op ons pannekoeken ontbijt, want die komt een vrouwtje maken. Lang niet gehad, die pannekoeken!
Na een rustige opstart, gaan we nog een keer opnieuw de stad in, want je raakt niet in één dag uitgekeken op Antigua. We gaan nog een keer de markt op, maar dit keer via de arts/handicraft ingang. We raken weer binnen no time de weg kwijt en dwalen uren rond. Alles is hetzelfde en toch weer anders, dus uitgekeken raak je niet. We gaan op zoek naar een trui voor Floor, eentje met iets van "Antigua" of "Guatemala" erop. Die zijn echter nergens te vinden, want toeristen kopen geen truien hier, T-shirts daarentegen, hangen overal.
We gaan ook nog een keer de groente en fruit afdeling op voor een goedkoop avondmaal. Het is een wirwar en hopen op goed geluk een uitgang te vinden. We komen elke keer weer ergens waar we niet zijn geweest, en dan ineens zijn we weer op een bekende plek. Maar hoe we daar gekomen zijn, blijft een raadsel.
De rest van de middag chillen we een beetje in "A Place To Stay". Ik moet veel denken aan Hanna en Lotta, onze zweedse vriendinnen. En aan Logan de Texaan (ontmoet in Grenada, Nicaragua, al meer dan een maand geleden!) en Verona, een coole chick die gister 2 tattoo's heeft laten zetten in Antigua. Zij zitten op dit moment op Vulkaan de Acatenango. We hebben er al veel van gehoord: voor sommige de beste ervaring in hun leven, voor sommige de kutste ervaring in hun leven. Desondanks is iedereen het erover eens: het wordt een zware, zware uitdaging. Het idee is dat je Vulkaan de Acatenango op loopt, je tentje opzet, overnacht en nog voor zonsopgang naar de top loopt voor de zonsopgang. Als het goed is kan je in de donkere uren de andere actieve vulkaan, Vulkaan Fuego, zien. Je leest het goed: actief, dat betekent dat het mogelijk is om hem te zien uitbarsten, inclusief sputterend lava. Ik kan niet wachten, mijn maag begint al te kriebelen.
Toch hebben we dus ook slechte verhalen gehoord, en worden aangeraden het weer goed in de gaten te houden. Is het helder, geen regen, wel zon, niet te koud? Het vriest daarboven, dus je moet jezelf goed inpakken. En het is dus flink balen als je niks ziet (kan zomaar de zwaarste ervaring uit je leven worden dus). We hebben gelukkig genoeg tijd en wachten daarom tot zondag. Kunnen we rustig even van het stadje genieten en ons rustig voorbereiden op het ergste. Maar wooh, wat heb ik er zin in.
We koken weer lekker en lekker goedkoop! We willen naar de gratis salsales om 7 uur, waar we viavia van horen. We moeten ineens haasten met eten. Het keukentje hier is hartstikke prima. Het is klein, maar heeft werkelijk alles: oneindig veel borden, mokken, glazen, bestek, scherpe kookmessen, vergiet. Het enige is een gasplaat met "maar" 4 pitjes, waardoor je max 2 verschillende gerechten kan koken. Anderen zijn al bezig, maar wij zijn hen net voor. We maken aardappeltjes met gehakt dat niet bruin wordt(is het dan wel goed? "Moet toch wel, het zit al zo lang in de pan?") en weer lekker veel groenten, en dat wederom voor zo'n 3 euro. Zodra we klaar zijn met afwassen is het al 7 uur en moeten we eigenlijk nog opruimen, klaarmaken en uitzoeken waar het eigenlijk is. Het heeft weinig zin meer, dus er zit niks anders op dan het te laten gaan en onze ogen open te houden voor een andere les.
Ik ben al vroeg wakker, zo rond half 6. Ik moet veel niezen en besluit even naar de wc te gaan. Daar snuit ik mijn neus en probeer weer te slapen. Maar dat lukt niet, helemaal niet zelfs. Ik moet nog veel meer niezen en besluit na een uur maar aan mijn blog te schrijven en te douchen. Het wordt erger en erger, rond 9-10 uur heb ik al minstens 50x geniest. Het loopt als water mijn neus uit. Een allergische reactie, denk ik. Ik ben wel in meer huisstofmijtplekken geweest met oude bestofte, doorgezakte matrassen en kussens. Dus dat lijkt me onlogisch. Zijn het dan toch de katten? Want het stikt in dit hostel van de katten.
We moeten wachten op ons pannekoeken ontbijt, want die komt een vrouwtje maken. Lang niet gehad, die pannekoeken!
Na een rustige opstart, gaan we nog een keer opnieuw de stad in, want je raakt niet in één dag uitgekeken op Antigua. We gaan nog een keer de markt op, maar dit keer via de arts/handicraft ingang. We raken weer binnen no time de weg kwijt en dwalen uren rond. Alles is hetzelfde en toch weer anders, dus uitgekeken raak je niet. We gaan op zoek naar een trui voor Floor, eentje met iets van "Antigua" of "Guatemala" erop. Die zijn echter nergens te vinden, want toeristen kopen geen truien hier, T-shirts daarentegen, hangen overal.
We gaan ook nog een keer de groente en fruit afdeling op voor een goedkoop avondmaal. Het is een wirwar en hopen op goed geluk een uitgang te vinden. We komen elke keer weer ergens waar we niet zijn geweest, en dan ineens zijn we weer op een bekende plek. Maar hoe we daar gekomen zijn, blijft een raadsel.
De rest van de middag chillen we een beetje in "A Place To Stay". Ik moet veel denken aan Hanna en Lotta, onze zweedse vriendinnen. En aan Logan de Texaan (ontmoet in Grenada, Nicaragua, al meer dan een maand geleden!) en Verona, een coole chick die gister 2 tattoo's heeft laten zetten in Antigua. Zij zitten op dit moment op Vulkaan de Acatenango. We hebben er al veel van gehoord: voor sommige de beste ervaring in hun leven, voor sommige de kutste ervaring in hun leven. Desondanks is iedereen het erover eens: het wordt een zware, zware uitdaging. Het idee is dat je Vulkaan de Acatenango op loopt, je tentje opzet, overnacht en nog voor zonsopgang naar de top loopt voor de zonsopgang. Als het goed is kan je in de donkere uren de andere actieve vulkaan, Vulkaan Fuego, zien. Je leest het goed: actief, dat betekent dat het mogelijk is om hem te zien uitbarsten, inclusief sputterend lava. Ik kan niet wachten, mijn maag begint al te kriebelen.
Toch hebben we dus ook slechte verhalen gehoord, en worden aangeraden het weer goed in de gaten te houden. Is het helder, geen regen, wel zon, niet te koud? Het vriest daarboven, dus je moet jezelf goed inpakken. En het is dus flink balen als je niks ziet (kan zomaar de zwaarste ervaring uit je leven worden dus). We hebben gelukkig genoeg tijd en wachten daarom tot zondag. Kunnen we rustig even van het stadje genieten en ons rustig voorbereiden op het ergste. Maar wooh, wat heb ik er zin in.
We koken weer lekker en lekker goedkoop! We willen naar de gratis salsales om 7 uur, waar we viavia van horen. We moeten ineens haasten met eten. Het keukentje hier is hartstikke prima. Het is klein, maar heeft werkelijk alles: oneindig veel borden, mokken, glazen, bestek, scherpe kookmessen, vergiet. Het enige is een gasplaat met "maar" 4 pitjes, waardoor je max 2 verschillende gerechten kan koken. Anderen zijn al bezig, maar wij zijn hen net voor. We maken aardappeltjes met gehakt dat niet bruin wordt(is het dan wel goed? "Moet toch wel, het zit al zo lang in de pan?") en weer lekker veel groenten, en dat wederom voor zo'n 3 euro. Zodra we klaar zijn met afwassen is het al 7 uur en moeten we eigenlijk nog opruimen, klaarmaken en uitzoeken waar het eigenlijk is. Het heeft weinig zin meer, dus er zit niks anders op dan het te laten gaan en onze ogen open te houden voor een andere les.
En een spannend voornemen!