Platzak

Lunes, el 12 de diciembre

Er was niks te doen in het saaie en koude(!!) Huehue, dus we lagen al om 7 uur in bed. We schrijven onze dagboeken en ik ben eindelijk weer bij. We zetten de wekker om 05:30u om zo vroeg mogelijk bij de grens aan te komen. Bovendien wil ik zo snel mogelijk uit dit vieze krot vandaan. Floor slaapt onder mijn grote doek, want we durven de dekens niet te gebruiken. Ik slaap in mijn slaapzak en maak een kussen van wat kleding, want ik ben vies van alles hier. Ons ontbijt eten we om dezelfde reden ook maar buiten de deur. We bus vertrekt met maar 3 passagiers om stipt 06:00, maar wacht om de hoek nog een kwartier. Hier stappen nog 10 anderen de bus in. Omdat wij vroeg in de bus zaten zullen wij dit keer geen 3e persoon op het bankje worden, yes! Dat neemt niet weg dat het nog steeds een chickenbus is, en we opgepropt op onze bankjes zitten. Voor ons zitten 10 mensen op twee bankjes voor 2 personen. Bizar. 2,5 uur later, zoals Lonely had aangegeven, komen we aan in La Mesilla, de grens naar Mexico. Het is fijn dat we vroeg zijn, want we hoeven niet in de rij te staan voor een stempel. 

We hebben niet hoeven te betalen, en hebben dus nog 50Q over. Hoe gaan we die nu opmaken? We kopen ieder een drankje, een yoghurtje en koekjes. We eten op ons gemakje een halve papaya en vullen de binnenkant met yoghurt, uitzicht op de Mexicaanse bergen. 

We houden 10Q over voor een tuktuk, die ons 4 km verder naar de ingang van Mexico brengt. Die komt helaas niet, dus we hadden helaas nog te veel. In plaats daarvan stopt een auto uit zichzelf als hij ons over de enige snelweg naar de volgende border ziet lopen. We stappen met onze backpacks op schoot in, bij een gezinnetje, het jongetje wordt gesqueezed tussen ons. Ze zetten ons netjes af bij de immigratiedienst waar wij onze stempel voor Mexico krijgen. Zoals bij elke grens overgang zoeken we voor een pinautomaat om onze eerste mexicaanse peso's uit de muur te trekken. Maar tot onze verbazing is deze niet aanwezig langs de grens en kunnen we geen kaartje kopen voor de bus naar San Cristobal de las Casas. Gelukkig is er een enorme hippie uit Texas van rond de 50 die onze laatste amerikaanse dollars (gelukkig hebben we die nog achter de hand!!) wil wisselen. En kunnen we van ons enige geld nog net een kaartje naar San Christobal kopen. Gelukkig hebben we veel ingekocht in Quetzales en kunnen we qua eten nog wel even vooruit.

Wordt vervolgd....

Het is pas in 1996 dat er een vredesakkoord is gesloten in Guatemala, het verdrag dat de 36-jarige oorlog officieel heeft beëindigd. Sindsdien is het een moeilijke tijd, want Guatemala is oneerlijk verdeeld en ervaart veel

corruptie. Het gemiddelde inkomen is 56Q per dag, dat is 7 euro. Een goeie baan als leraar, verdient 225 dollar per maand. De hoogste 20% van de populatie verdient minstens 30x meer dan de laagste 20%. 70% van het bruikbare land is in het bezit van slechts 3% van de populatie.  "Slechts 7 families bezitten Guatemala" zeggen veel inwoners. Dit meldt Lonely Planet. Gelukkig merken wij daar niks van en zien wij alleen hoe aardig de Guatemalanen zijn, de tijd nemen om je iets uit te leggen, en maar al te graag even hallo zeggen. Tuurlijk, Guatemala is arm, waarvan de Maya's bij de armen horen. 3 generaties leven samen en vaak zien we zowel jonge als oude vrouwen hun kindjes nog in doeken dragen. Toch merk je dat ze graag willen zijn zoals de amerikanen en hebben hebben daarvoor slechte en neppe Amerikaanse merken. 

Guatemala is een land dat me 100% heeft verbaasd. Ik heb het een stuk leuker ervaren dan in Nicaragua. De traditionele levensstijl maakt Guatemala super interessant en bijzonder. Je krijgt echt veel mee van de cultuur en loopt soms midden in taferelen die je je in Nederland niet voor kunt stellen. Het feit dat er nog 21 maya talen gesproken worden, die vaak de moedertaal zijn, en het Spaans op een verre tweede plek komt, geeft aan hoe puur Guatemala nog is. Het geeft Guatemala identiteit, een eigen identiteit. Dat maakt het bezoek intenser. Dit miste ik, achteraf gezien, een beetje in Nicaragua. 

Guatemala is het armste land van Centraal Amerika. Dit heb ik helemaal niet zo ervaren, ook al weet ik dat we inderdaad voornamelijk in de rijke toeristische gebieden hebben gezeten. Guatemala heeft een fijne sfeer en heeft veel te bieden, met name de natuur is geweldig hier. Ik heb ontzettend genoten van mijn verblijf hier en zou dit land zeker aanraden aan anderen.