skeere meiden

Domingo, el 11 de diciembre

We skypen weer eens met papa en mama. Het is lang geleden, bedenken we ons, 27 november was de laatste keer. We komen aan bij de bus, en horen dan dat er geen bus naar Quetzaltenango (Xela in de volksmond) gaat, want het is zondag. We moeten overstappen op de snelweg. Er is kleine onduidelijkheid; een mevrouw zegt dat we vanuit de snelweg naar Huehuetenango kunnen, maar zodra er een bus naar Xela voorbij komt beginnen de 3 mannen met temperament te roepen dat de bus naar Huehue niet gaat, het is inmiddels zondag. Voor we het weten liggen onze tassen al op het dak en stappen we beduusd in de chickenbus naar Xela. We passen niet meer naast elkaar, en gaan beide naast een andere persoon als derde op de bank zitten. Dat betekent met 1 bil op de bank en je als een gek vastgrijpen aan de stangen op de rugleuning wanneer je één van de honderd haarspeldbochten in gaat. Ook op een ander kruispunt 4 caminos moeten we nog maals overstappen. Onze tassen liggen alweer op een andere bus en we stappen wederom in in de overvolle bus. Ik ben opnieuw de derde in de rij. Ik ruik mezelf, ook al zit ik hier in een dun tshirtje (me uit te sloven om met één bil op het bankje te blijven zitten, begrijp me goed: dat is een flinke workout!). Anderen zitten hier met mutsen en winterjassen, het is namelijk winter hier. 

We komen aan in Huehuetenango om half 3, daar hebben we dus 4 uur in totaal over gedaan. We eten bij een snel kraampje aan het station, want we hebben nog niet gelunched. Rijst, bonen en droge kip. Morgen willen we zo vroeg mogelijk weer naar de grens van Mexico, La Mesilla. We pakken het eerste hotel dat we zien bij het station. Het is maar 25Q, maar zelfs dat is het eigenlijk niet waard. We slapen in het smerigste kamertje ooit, waar je het liefst niks wil aanraken. Denk maar niet aan de wc. Maar zo heel veel geld hebben we niet meer en morgen willen we zo snel mogelijk weer weg, dus het is wel handig. Na de betaling tellen we nog 130Q, minus de busreis (20Q pp) en de verlatingsbedrag van Guatemala (10Q pp), dat houdt in dat we nog 35Q (=4,40 euro) pp te besteden hebben voor het avondeten en het ontbijt. Moet lukken. 

Huehue is een saaie stad waar niks te beleven is. Het is een lelijke stad, om zo snel mogelijk weer te vergeten. We lopen maar naar Parque Central en eten ons dagelijkse portie pinda's voor de kerk. We worden 5x om geld gevraagd en 3x voor de leuk aangesproken, omdat ze graag een praatje maken met een Europeaan. Het zwaaien en glimlachen laten we maar achterwege. Ontzettend veel mensen slaan even een kruisje als ze voor de kerk langslopen, of zelfs als ze op een afstandje langs de kerk rijden. 

Het wordt koud en donker. Ik ben mijn vest vergeten, dus ik loop rond met kippenvel. De etensstalletjes komen te voorschijn. We zoeken eerst nog naar een warm restaurantje waar we voor minder dan 30Q kunnen eten, maar weten stiekem dat het weinig scheelt met wat er op straat wordt verkocht. Daarom gaan we maar weer de straat op, en krijgen 3 tortilla's met vulling(=10Q pp). We hebben daarna eigenlijk geen honger meer, maar bestellen toch nog maar zo'n warm vullend melk met rijstdrankje (=3Q pp) . Lekker! Een papaya en een brood voor morgen ochtend (=10+11Q), klaar is goedkope kees! Straks hebben we nog geld over joh....