Het vervolg: Mexico

We wachten maar liefst 2 uur op de bus vanaf de grens naar San Christobal. En verdoen onze tijd met lezen en boekje schrijven. Het is een prima tijdverspillen, want vandaag wordt toch een reisdag. 

In de bus kan ik mijn spaans oefenen, door te kijken naar een spaanse film. Onderuit gezakt, want de Mexicaanse bussen zijn de luxe bussen zoals we in Nederland gewend zijn. Stoel achterover, TVtje aan en rustig wachten tot je op bestemming bent, zonder te veel last te hebben van onrustige wegen. 
Af en toe kijk ik naar buiten en zie al het grote verschil in ontwikkeling. Mexico is al een stuk verder, merk ik meteen op. Huizen zijn net wat beter onderhouden (ook al staan er ontzettend veel onafgemaakte huizen), en zijn net iets beter opgebouwd. 
We komen aan in San Christobal de las Casas. We pinnen en worden daarna eigenlijk meteen bestormd door een francaise. Ze legt ons uit dat dit hostel een keuken heeft, murals, inclusief ontbijt en een bed in een dormitorio. De fotos zien er erg goed uit, en dat voor een betere prijs dan in Lonely Planet. We stappen in, samen met Ramon de Latino die er inmiddels is bij komen staan, de gratis taxi en worden lekker naar ons hostelletje gereden. 
Het hostel ziet er inderdaad gezellig uit, alleen zijn wij bijna de enige gasten hier. Eigenaar Ramon de Latino slaapt ook gewoon in onze dorm, samen met de francaise en een vriend. 
We besluiten het centrum nog even in te gaan om iets te eten te scoren. Zodra we bij Calle de Guadelupe, aankomen, worden we overrompeld door de mensen. Er is een kermis aan de gang. Het is vandaag The Day of the Virgin of Guadelupe. De straten zijn bedolven onder een stroom van mensen, 2 podia, kermisattracties, maar boven alles, mega veel eettentjes. Vol verbazing lopen wij de straat door, die maar niet ophoudt. Overal ligt confetti en er is een plafond van slingers boven ons hoofd. Er hangt een prettige sfeer en worden er helemaal blij van. Mensen verkopen langs de weg, er zijn barretjes en restaurantjes. We komen bij het plein met een prachtige koepel in het midden. En ook op het plein ernaast worden overal spullen (souvenirs!!) aangeboden. Ik koop een dikke sjaal, want ik heb het stiekem nog best wel veel koud hier in het warme Latino-Amerika. En hier in San Christobal is het niet anders (misschien maar 20 graden!!) Ik ben heel blij met mijn sjaal, want het is een super leuke voor maar 4 euro!! Genieten! 
Overal zien we weer totaaaaaal ander eten dan in heel Guatemala. We zien churros (lekker!), een soort platte lollie dat wordt volgegooid met suiker, enorme olijven, popcorn met ketchup en een bekertje dat tot de nok wordt gevuld met eten. Mais wordt afgewisseld met en een berg geraspte kaas, afgetopt met mayo en meer kaas. We hebben honger en gaan voor een stuk kroeppoek waar een kunstwerk van verschillende ingredienten en sauzen op wordt gegooid. We eten (zonder knoeien is niet mogelijk..) het op het stoeprandje op en kijken naar de voorbijgangers. Later proberen we een soort soep met cake erin, dat wordt geserveerd in thee kopjes. We gaan in het stalletje zitten en bestellen deze, en een fruitvariant. Lekker... warm ook... gek, met die natte cake in mijn thee. Hoe vaker ik het proef, hoe viezer ik het begin te vinden. De gember in de thee gaat overheersen, en die cake glijdt wat mij betreft droog nog beter door mijn keel. Ondanks het asociale gevoel, betalen we en laten de glaasjes half vol achter. 
Als laatste delen we een burrito, waar we uit twee ingredienten mogen kiezen. De rollen deeg worden met een hefboom en het hele gewicht van de twintiger zo plat als een dubbeltje geslagen. 
We schrikken even als we horen dat dit maar liefst 50 pesos kost!! Maar dat is twee euro! afzetters, we hebben net nog geen 75 cent betaald voor een beter rijkbelegd kroeppoek!! 
We lopen nog wat heen en weer en vertrekken dan weer richting hostel. We zijn blij verrast door San Christobal. Het stadje oogt ontzettend leuk, heeft een leuke sfeer en lijkt alsof het veel te bieden heeft. Ik krijg een opgewekt gevoel en kan weer eventjes alleen maar lachen. Dit kan maar een ding betekenen: Ik heb zin in Mexico!