Reunited

Viernes, el 6 de enero

Onze tassen worden achterin gedumpt nadat we een hamburger ontbijt hebben gehad (want dat is blijkbaar normaal hier?! ). We stappen in en de muziek gaat aan. Niet een beetje aan, maar op vol volume. Mijn oren doen zeer. Ik had mensen hier al eerder over horen praten, dus ik durf ook niks te zeggen. Een gesprek aangaan is sowieso geen optie. Na een tijdje gaat de muziek zachter en begint de vrouw een gesprekje. Ook dat blijft altijd lastig, zo in een auto, maar het gaat ons redelijk af. Floor slaapt er makkelijk doorheen. Twee uur later worden we aan de hoofdstraat van Viñales afgezet, krijgen we een dikke kus en 3x "be careful" ingefluisterd. Super lief en alleen al zo iets voelt al zo welkom. We gaan op zoek naar een Casa, de eerste 3 opties zijn allemaal volgeboekt en daarom besluiten we een zijstraatje in te gaan. Ook daar is onze eerste optie een misser als  iemand plotseling naar ons komt toegerend. Het is Brandon! We hadden eigenlijk gister met hun afgesproken in het park, maar omdat er geen trein meer reed en wij ergens anders heen zijn gegaan hebben we niet meer kunnen meeten. Wat een toeval dat zij ons herkenden, wij precies dit straatje in zijn gegaan en dat zij ons zagen vanuit hun restaurant. We hebben lunch met hen waar Sydney en Connor later ook aanschuiven. Gelukkig zijn zij ook blij om ons te zien, ook al hebben ze gisteravond op ons moeten wachten. Zij gaan vandaag naar de grotten en nodigen ons uit om mee te gaan. Wij doen maar al te graag mee, maar zij willen daarvoor een taxi nemen. Dat is niet onze manier van doen. Dat is het moment dat wij onze navigatie app Maps.me weer tevoorschijn halen. Het is maar 5 km, dat valt te lopen. Een taxi is overbodig en op maps.me lijkt het een prachtige route door de natuur. Gelukkig kunnen we ze overhalen om geen taxi te nemen en gaan we met de benenwagen. We moeten al snel een dirtroad in. Echte bruine modder komt ons tegemoet, gelukkig heb ik mijn bergschoenen aangetrokken. We lopen een paar uur door echt een super natuur. In de vallei van Viñales, door de pure bruine zandweggetjes van de tabaksplantages. Viñales en Pinar del Rio zijn de tabakscentra van Cuba. Daarnaast heeft Cuba nog een echte cowboycultuur en racen velen ons te paard voorbij. Regelmatig zien we geiten en groot vee dat lekker in de natuur staat te grazen. Ik sta midden in een film decor en de zon maakt het mooier en mooier elke minuut. Ver om ons heen rijzen "Mogotes" op uit de aarde. Blijkbaar de enige plek in de wereld waar je deze kalkstenen heuvels kunt bewonderen, naast Vietnam en Zuid-China. We gaan door la Cueva de la Vaca. Het is een donkere grot waar we onze telefoonlichten moeten gebruiken om ons er een weg doorheen te maken. Binnen zien we de kristallen  op de grotwand glinsteren, de stalagtieten en stalagmieten die zich over de jaren hebben gevormd. Dan mogen we weer een paar kilometers door het vlakke landschap lopen. Onderweg voegt een Pools koppel zich bij onze groep. We krijgen een shot rum aangeboden omdat het zogenaamd koud is in de grotten. Soms moeten we even stoppen om de weg te vinden met de navigatie, maar het gaat ons prima af. De wandelroute is juist, alhoewel die een stuk of vier keer wordt onderbroken door een prikkeldraadhek. Wij trekken ons hier niks van aan en duiken er altijd onderdoor. Dat blijkt de juiste beslissing, want we krijgen geen heisa met de lokalen, ze kijken er niet eens van op. Het is inmiddels 15:00u en komen dan eindelijk bij de grot la Palomita aan. We betalen een 2 CUC entree en worden met licht de grot ingeleid. Het is erg glad binnen en je hoort om de beurt mensen uitglijden. 

Iemand laat ons een miniatuur zien van de Sagrada Familia en vertelt dat de stalagmieten ontstaan uit de mineralen en carbodoxide Ze groeien slechts een centimeter per 100 jaar totdat de stalagmieten  uiteindelijk de stalagtieten ontmoeten en een kolom vormen. De happen in de wand van de grotten komen doordat er eens per jaar water in de grot stroomt met een heftige wind. De heftige golven maken een soort deuken in de wanden. Aan het eind van de grot, na zo'n 200 meter is er een soort natuurlijk zwembad. Gelukkig wisten we dit van tevoren en hebben we onze bikini meegenomen. Langzaam laten we ons zakken in het koude water en nemen een lamp mee tot een eindje verder in de grot, zo'n 30m door het water. 

Connor is niet zo'n held en wil graag zo snel mogelijk terug, voor het donker wordt. Dat betekent dat we vanaf de grot niet dezelfde weg door de plantages terug gaan, maar de korte route naar de geasfalteerde weg lopen. Hier kunnen we een taxi aanhouden denken we, maar alle zijn bezet. Emily and Brandon houden dan plotseling 2 mannen met paard en wagen staande. Voor een CUC per persoon worden we teruggebracht naar de hoofdstraat van Viñales. Ook dit is weer een hele ervaring. Nogmaals, Connor is niet zo'n held, dus hij houdt zich zeer stevig vast. Alsof hij wel 100 km/u gaat. Het is een prachtig sukkelig gezicht. 

Samen gaan we uiteten waar ze Ropa Vieja serveren voor slechts 3,50. Het smaakt prima. Dan gaan we terug naar onze simpele Casa waar we de 4 amerikanen na een tijdje wachten op de taxi gedag zeggen. We hebben afgesproken om maandagavond te ontmoeten in Playa Girón. Hopelijk gaat dat beter dan gister.