Terras

Domingo, el 8 de enero

De taximan begint al tegen ons te zeuren. "Het is al 5 over 8, als ze er over 5 minuten niet zijn, is er een probleem". Het enige dat wij kunnen zeggen "no se, no se", want we weten het ook echt niet. Stiekem worden wij ook zenuwachtig, want daar gaat onze "goedkope" taxi. Nederlanders zijn toch altijd op tijd? Gelukkig zien we ze even later in de verte verschijnen en vertrekken we naar Las Terazzas. Deze plek is op de kaart heel leuk, want sinds we bijna 4 maanden alleen maar in steden met cuadras zijn geweest of te wel straatblokken die met een lineaal zijn getrokken, is het wel eens leuk om in een dorpje met kronkelweggetjes te komen, bij de ingang van het park wordt er viavia natuurlijk alweer een casa voor ons geregeld. Zo doen Cubanen dat. We zijn met zijn vieren, dus dat is wel handig. Als we buiten het centrum bij een huisje in de natuur worden gedropt, kunnen we helaas geen kamer delen en gaan we toch op 2 verschillende kamers. Zodra we de kamer binnen komen kleed ik me eerst eens om in een lange broek, 2 vesten en mijn dikke sjaal, zo koud is het. Na de setteling lunchen we met zijn alle. Igor en Anne nemen er een biertje bij. Ik ben helemaal oke met alleen mijn sandwich. We zijn eigenlijk op aanraden naar Las Terazzas gekomen, maar door het winderige koud weer is het niet erg aantrekkelijk meer om een uitgebreide wandeling te maken. Floor en ik willen nog wel graag het idee hebben dat we wel wat hebben gezien en gaan na een lange lunch toch nog maar een kleine wandeling maken. Igor en Anne gaan morgen weer naar huis en hebben op dit moment nog weinig zin om in dit slechte weer nog de motivatie op te brengen voor een wandeling. Een beetje rustig lunchen, koffietje drinken, biertje en rustig aan doen valt hun beter. Daarom gaan we ieder onze eigen gang en zien we elkaar bij het avondeten in de Casa weer. We lopen een heel klein stukje over een bruggetje en zien daar een aapje op een eilandje van rotsen in het centrale meertje van Las terazzas. Nog geen 10 meter verder zien we daar ineens Flamingo's in de verte!! Woow! 2 dagen hebben we hier op Isla Holbox naar gezocht, en hier lopen we er gewoon tegen 4 aan, in dit kleine meertje. Ze zijn nog mooier dan in mijn hoofd. Twee zijn bijna rood, zo mooi. Hun lange nekken zijn hilarisch, wanneer ze een blijvende stapbeweging maken als ze hun kop in het water steken. Ook deze dieren kunnen weer van ons lijstje worden gevinkt. Floor en ik zoeken een niet al te lange route uit langs een meer. Leuk wel, maar weinig bijzonders. Na het meer wordt het nog minder bijzonder. We lopen over een breed bospad waar aan beide kanten begroeiing is. Er is weinig spannends aan, zo in de kou. Af en toe valt er een takje uit de boom. Na een tijdje draaien we om, omdat de weg oninteressant is en het lijkt alsof er niks meer komt. We gaan nog even bij het grote meer zitten voor een stukje noga en kletsen over relaties met een veel oudere of jongere partner, of hoe je op jonge leeftijd al kinderen krijgt als je een oude vriend hebt. 

We krijgen het koud en willen liever terug naar onze casa. Daar chillen we een beetje met een dekentje, dagboekje en de Spotify muziek die ik van Papa voor kerst heb gekregen. 

Op de achtergrond horen we de varkens knorren, de vele vogeltjes fluiten, de honden blaffen, de kippen kakelen en een klein kittentje miauwen om aandacht. Heerlijk, midden in de natuur. We houden, ondanks de kou het raam maar open, want zodra we het dicht doen voelen we onszelf één van die dieren in zo'n donker hok zonder ramen. Dan komen Anne en Igor thuis. Samen kletsen we tot de casa-vrouw ons komt roepen voor het avondeten. We krijgen een redelijk avond eten met een flink stuk kip, rijst en salade. De kip komt helaas niet uit de achtertuin, die gebruiken ze voor de soep, geven ze aan. 

De hele avond blijven we nog kletsen, vooral over Cuba, maae ook over Anne haar theaterwerk en Igor zijn leven in de muziekwereld en hoe hij daarin staat. Wij vertellen over onze vereniging en over hoe we vroeger zijn opgevoed. We kunnen het ook een beetje over Eindhoven hebben, want daar wonen zij ook. Ondertussen spelen we met het kittentje dat constant onze aandacht trekt. De dieren zijn een fijne afleiding en gespreksonderwerp. Door de hele avond drinken we minstens 4 liter water. Om de beurt gaan we naar de wc en duiken ons bed in. 's Nachts trek ik toch mijn legging en vest maar weer aan, want het is veels te koud.