Tikal

Sabado, el 26 de noviembre

We slapen even uit. En vertrekken rond 10 al naar Los Amigos, waar we gister onze namen al hebben achter gelaten om er zeker van te zijn dat we een plaatsje hebben.
We worden ontvangen in een enoooorme gezamenlijke ruimte. Het ziet er werkelijk waar prachtig uit. Gelukkig worden we nu wel in een dorm geplaatst. Het is nog vroeg en zien dat we de laatste tour naar Tikal nog kunnen nemen (de sunset tour). Het heeft de afgelopen dagen veel geregend en het moet morgen beter worden. Toch ziet het er vandaag bewolkt, maar droog uit. We bedenken een even grote kans op regen te hebben als we morgen gaan en nemen het risico.
We droppen onze spullen en duiken nog even snel de super in om wat lunch in te slaan (we gaan daar toch zeker niet iets kopen?).
Voordat we het park in zijn, is het twee uur later, want Tikal is nog op zo'n 1,5 uur rijden.
We lopen het park in en spotten apen en 2 kleine toekans. Speciaal zo in het wild, maar op zo'n hoogte zie je de felle en indrukwekkende toekankleuren toch wat minder goed dan wij hebben gezien, toen we naast hen stonden.

Tikal is mooi en indrukwekkend. Groter dan Copán. En dat terwijl we we leren dat 80% nog onder de grond is. Het is jammer dat de graveringen door de vegetatie zijn weggevaagd. We zien één van de vier tempels, waar we de treden mogen beklimmen tot het topje. De tegenoverstaande tempel, is nog volledig bedekt in vegetatie. Ze willen er niet te veel aan doen, omdat het wildleven dat zich hier inmiddels heeft ontpopt daarmee wordt vernietigd en biodiversiteit verloren gaat.

We worden meegenomen naar Gran Plaza, waar we eens proberen in onze handen te klappen. Je hoort de echo, de betekenis van Tik-al. Waar we ook lekker op de gebouwen mogen klimmen en van boven een foto kunnen maken. Onze tourgroep gat helemaal los met foto's. Wij hebben onze telefoon niet meegenomen, om de kans op waterschade te voorkomen. De GoPro is inmiddels leeg geraakt, dus heel veel foto's hebben we niet kunnen nemen van Tikal. Jammer want onze tourguide was vooral gefocust op de fotomomenten en de vrije tijd. Een echt verhaal zat er niet aan verbonden.

We zijn verwend met de Copán tourguide en ik had te hoge verwachtingen. Er zijn vast duizenden verhalen te vertellen over tikal en alle gebouwen daar. Onze gids is commercieel en wil gewoon geld verdienen. Hij heeft zich waarschijnlijk minimaal ingelezen en heeft geen echte passie voor het vak. Mijn vragen vonf hij maar raar en wist hij eigenlijk niet te beantwoorden. Jammer. Maar zo werkt het blijkbaar. Daar is mijn kritische blik weer, we hadden het beter zelf met de lonely planet kunnen doen.
Voor de sunset klimmen we een aantal treden en mogen plaats nemen op de top van een temple. We kijken uit over het natuurpark en zien boven de bomen de toppen van de tempels uitsteken. Dus we hebben helemaal daar gelopen?
De sunset is teleurstellend, of beter gezegd: niet eens aanwezig. We hadden niet anders verwacht, het is de hele dag bewolkt geweest en mogen zeer tevreden zijn met de paar zonnestraaltjes die doorkwamen en geen spatje regen hebben gevoeld.

Het is al laat, en eten bij het eerste beste stalletje. Comida completa is 25 Quetzales (=3,13 euro). Het stalletje is versierd met kerstballen en kerstthema tafelzeilen. Er komt iemand bij ons aan tafel zitten, want dat is hoe het hier gaat aan de straat tentjes.
We hebben een borrel met onze nieuwe vrienden van Bella's, we zijn inmiddels met een groep van 7. Het is weer een gezellige avond en duiken rond 2 ons bed in.