wij doen het lekker zelf!

Jueves, el 20 de octubre

Maar lekker slapen doen we niet, blijkt wanneer we de volgende ochtend aan elkaar vertellen hoe verschrikkelijk we beide geslapen hebben. Waarschijnlijk was het de hitte, want we hebben allebei onze ventilator harder gezet ´s nachts. Ondanks dat het licht al sinds 11 uur uit was in het hele hostel, kwamen er twee mensen nog rond 12 uur onze dorm in banjeren. Je steekt elkaar ook aan als je met z´n alle wakker ligt, iedereen loopt te draaien in zijn bed. 

Ik neem volle profijt van de gratis koffie en thee die ze hier aanbieden en begin de dag daarom fris met twee flinke koppen thee en een kop koffie. Heerlijk, want thee zijn ze hier niet echt gewend, heb ik zo het idee. 

We willen om 10 klaar zijn om te gaan, want we zouden met drie Duitsers die we al eerder hebben ontmoet een tour gaan doen die zij geregeld hebben. Ze hebben gereserveerd voor het volgende. Voor 30 dollar wordt er een roundtour geregeld naar Laguno de Apoyo en bezoek je daarna de Volcán Masaya. twee trips in één dag, die goedkoper wordt aangeboden. Klinkt goed en chill om met bekenden te doen. We hadden alleen wel in de wandelgangen al gezien dat de Masaya vulkaan goed alleen te doen was. Eigenlijk zonde van het geld dus om dat te laten organiseren. Ik lees die ochtend ook wat in de lonely planet om te weten waar we eigenlijk naar toe gaan, totdat ik zie dat de lokale bussen maar 50 cent en 70 cent zijn. Maar dat kunnen we al helemaal alleen!!! Op het laatste moment besluiten we toch niet mee te gaan en te kijken of we het zelf kunnen voor goedkoper.

We gaan eerst nog even pinnen en vertrekken daarna op eigen houtje naar het Busstation met de bussen richting het kleine dorpje Masaya, halverwege worden we afgezet bij de voet van de berg naar de lagoon en betalen slechts 30 cent pp. We lopen een stukje om hoog, best leuk want het is niet al te steil en we worden begroet door bijna elke persoon op straat. Als we plotseling achter ons kijken zien we daar de enorme bus op ons afrijden en besluiten toch de makkelijke weg omhoog te doen, voor slechts 5 Cordobas  (=17 cent!). We worden op het hoogste punt afgezet en lopen de laatste 2.5 km naar beneden, waar we onderweg nog een aapje spotten.

We komen aan bij het hostel en betalen geen entree. In het water ligt een flonder waar we weer even het kind in ons naar boven laten komen met wat handstanden, radslagen en voor- en achteruit salto´s (plat op het water! au! haha!). Het water is weer anders dan in de Cerro Chato waar we gezwommen hebben. Waar die Turquoise van kleur was, is deze helderder, maar dieper blauw. Wederom geen vuiltje in het water en kijkt oneindig diep. We denken even dat we de hosteleigenaren te slim af zijn en bestellen een heerlijke lunch. Helaas hebben ze een slim systeem met kaartjes en moeten uiteindelijk alsnog entree betalen. 

We vertrekken weer op tijd, want we moeten toch ook deze vulkaan nog uit lopen en op eigen houtje naar de Masaya Vulkaan komen... Lonely Planet gaf aan dat liften redelijk gebruikelijk was. We wisten van de heenweg dat er eigenlijk maar één weg omhoog is en besluiten onze duim op te steken bij een naderende auto. WAT COOL EN SPANNEND tegelijk, de auto stopt voor ons!!! Moet kunnen. we stappen in bij de twee rokende Nicaraguanen en zijn binnen no-time boven. Mijn eerste keer liften is een groot succes! Vanaf hier pakken we de lokale bus naar Masaya voor 8 cordobas per persoon. Wat zijn we goedkoop uit tot nu toe! Alhoewel de tijd begint te dringen. We fixen een taxi zoals in lonely planet aangegeven, die ons voor 25 dollar meeneemt naar de krater van Vulkaan Masaya, een heel eind verderop, en ons weer afzet bij ons Hostel. Een redelijke prijs, denken we, want hij begon met 40 dollar. We komen aan bij de ingang van de vulkaan en moeten daar ineens 10 dollar betalen omdat het avonduren zijn. Maar dat was niet gepland! Van 1000x goedkoper uit, zijn we nu ineens nadeliger uit dan de tour! Ik baal even, maar gelukkig zegt Floor snel dat het nu een stuk spectaculairder moet zijn, zo in het donker, als we vanaf de ingang al de rode gloed in de enorme gaswolken zien. Spectaculair is het zeker, want zodra we boven komen rennen we naar het uitzichtpunt en kijken zo de krater in. In de diepte zien we het. Echt lava gutst alle kanten op en er komt een enorme gaswolk omhoog. Het is een flinke, roodgeel gloeiende stroom van vurige vloeistof. Het spettert omhoog alsof het echt omhoog spuit. Geen wonder dat ze bij elke vulkaan en stad nog bordjes hebben met ´Ruta de Evacuación´, want zo lijkt het alsof het lava nog ieder moment omhoog kan spatten. Het is zo ondenkbaar heet, dat als het tegen de zijkant van de krater aanslaat, de muur nog lang nagloeit. 

De weg terug is het pikdonker, ook omdat de taxichauffeur geen lichten en geen gordels heeft. We bespreken hoe gevaarlijk het eigenlijk is om in deze taxi te zitten, maar helaas is dit de norm hier. Ondanks dat lijkt alsof hij heel betrouwbaar is; hij praat veel met ons, heeft ons de hele weg daarheen gebracht en neemt netjes te tijd voor ons. 

Maar op dat moment krimpt mijn maag, krijg ik een hartverzakking, en klopt hij in mijn keel tegelijk, want langs de snelweg stopt hij opeens. Verschrikt kijken Floor en ik elkaar met grote ogen aan. Hij stapt uit, en huh?! wat doet hij nu? is er iets kapot? hij haalt twee snoertjes los op het dak en stapt dan weer in, met het gele taxi sign onder zijn arm. Waar brengt hij ons heen? was deze hele trip schijn en brengt hij ons nu naar een donker hol? of naar een ATM waar ik al mijn geld moet pinnen? Ik heb er vanmiddag nog over nagedacht of ik zou durven om 3x de verkeerde pin in te geven. Met een kloppend hart vraag ik voorzichtig waarom hij het taxisign naar binnenhaalt. Hij legt uit dat hij niet in Grenada mag rijden als taxi. We worden langzaam aan wat rustiger als Floor de navigatie bij houd en we eigenlijk wel weten dat we gewoon naar Grenada rijden. We worden netjes afgezet bij Parque Central. Slaken een zucht als we uitstappen. Niks aan de hand natuurlijk.

We delen samen een goed vullende pizza bij de pizzaplace. We bespreken de dag en hoe we eigenlijk precies evenveel hebben uitgegeven als dat we de tour zouden doen. Hoe we het niet makkelijker, maar zeker avontuurlijker, spannender en diverser hebben gehad vandaag. Spanning en sensatie, zelfstandig en zeker weer veel van geleerd hebben! Al met al een rijkere ervaring dus.

En moeders, maak je geen zorgen hoor. Wordt niet ongerust of boos! Het viel allemaal wel mee, maar het moet wel een beetje een sappig verhaal worden toch? ;)